De ontembare merrie (verhaal!!)

Hoofdstuk 1

Vera staat in het weitje waar ze al haar hele leven staat. Er rijden in de verte een paar auto's voorbij. Ineens hoort ze het gekraak van het hek, wie durft in hemelsnaam mijn wei binnen te komen. Dreigend loopt ze op het meisje af. Wie is dat??? Wie durft nou in mijn terrein te komen?? Ze deinst achteruit. Dit is al het zoveelste mens die in mijn wei durft te komen, maar nu is het een meisje. Kan ik die wel vertrouwen?? Niet vertrouwen zegt het stemmetje in haar hoofd. Toch denkt ze zelf: Is dit dan het meisje waar ik altijd over droom?? Het enige mens dat eindelijk van me houd?? Zal ik het dan maar een keer proberen? Alles is beter dan bij deze stomme boer te blijven die me nooit eten durft te geven. Zachtjes zet ze een stapje voorruit. Het meisje lijkt helemaal niet bang te zijn. Ok dan probeer ik het dan maar, alles beter dan dit.

Sinds een hele tijd staat ze weer in een trailer, op weg naar iets wat ze niet weet. Ze rijden een grotere weg op die niet meer zo hobbelt en gaan veel harder. waar brengen ze me heen??? Uit het raampje waar ze makkelijk door kan kijken ziet ze dat ze nu op die weg zitten die ze vanaf haar wei al die jaren heeft gezien. Het word al donker als ze nu wel echt honger krijgt.

Eindelijk slaan ze af en rijden ze een parkeerterrein op. Ze stoppen en het deurtje van de trailer gaat open. Ze ruikt een heerlijke geur. Is dat dan eindelijk dat heerlijk voer?? Ja hoor daar komt een gele voerschep het deurtje door en wordt in een emmer in de trailer he gegooid. Dan komt er eens een vreemde man door het deurtje. Die man is zo raar dat ze hem wel wil bijten, maar hij raakt haar niet aan. Hij gooit een wit zakje over het voer. Dan gaat het deurtje weer dicht. Eindelijk rust. Ik hou niet van mensen. Alleen maar van dat ene meisje. Ze eet.

Eindelijk valt ze in slaap maar droomt raar. Opeens schiet ze wakker, ze zitten weer op die weg. Maar nu kan ze niet denken. Wat is er toch met mij???

Hoofdstuk 2

Haar hoofd word nu ook steeds zwaarder en haar benen ook slap. Ze slaan af en gaan langzaam naar beneden. Ze staan stil.

Het deurtje gaat open en er komt een vrouw binnen. Wie durft er nou zomaar naar binnen te komen?? Nu had ik eindelijk rust!! Ze bereid een aanval voor maar het lukt niet, haar benen zijn te slap en haar hoofd te zwaar. Toch ziet de vrouw er heel aardig uit. Ze doet een touw aan haar halter en loopt achteruit de klep af.

Vera ziet een groot gebouw en staat even stil. Dan loopt ze verder. Ze gaat een grote stal binnen en daar staan nog meer paarden. Die enge man roept naar de vrouw, die Marleen blijkt te heten, dat ze Vera in de stal naast Pebbles moet zetten. Ze lopen door en ze gaat rustig haar stal in. naast haar ziet ze een mollige pony die dan blijkbaar Pebbles heet. De pony stelt zich aardig voor als Pebbles, een van de Fjorden op de manege Hippo dOr Nieuwvliet. Ze weet even niet wat ze moet doen of zeggen, ze heeft nog nooit zo'n aardige pony gezien. "IIkk heet Vera" stottert ze. Dan kijkt er ineens een zwart paard om de hoek van de stal. "En wie ben jij dan weer?" vraagt het grote paard. "Dat is Vera en doe niet zo druk Daan!!" "Ik heet Vera" zegt ze rustig. "Nou ik Daan dus!! De stoerste hengst van hier allemaal!!" Vera weet niet wat ze moet zeggen. Blijkbaar negeert Pebbles Daan gewoon en begint weer tegen haar te praten. "Waar kom je eigenlijk vandaan en waarom ben je zo mager en vies??" "Ik kom uit een weitje ver van hier” begint ze. "Ik ben daar weggehaald omdat mijn baas me niet goed verzorgde en die was heel eng!! "Dat is erg zeg!!" zegt Pebbles met medelijden.  Kom dan slaap je maar even het is al laat, Morgen is er weer een dag.

Hoofdstuk 3

Vera word wakker. Waarom zit ik in deze rare kooi wat doe ik hier??? Ze loopt heen en weer. Wat doe ik hier??  Dan ineens ziet ze het hoofdje van Pebbles om de hoek, ze schrikt. Pony's is ze niet meer gewend.  O ja ik ben op die manege weet ze weer. Ze voelt woede in haar opkomen, ik hoor hier niet. Waarom ben ik met die mensen meegegaan??? Wat moet ik hier??

Ze hoort de wielen van een kar en een paar paarden hinniken. Ook hoort ze dat Daan zich weer aan het uitsloven is, hij steigert wild in zijn box. Zenuwachtig vraagt Vera aan Pebbles wat die betekend. "Het is nu voedertijd, je krijgt eten" Dan ineens staat die enge man voor haar neus. Ze vliegt naar het tralies maar het is niet raak, haar aanval miste. Ze heeft het niet zo op mensen en helemaal niet op mannen!

Nu ze eenmaal op haar brokjes kauwt heeft ze door dat Daan tegen haar praat: "Waarom deed je dat nou?? Die aanval??" Pebbles neemt het voor haar op: "Daar kan ze niets aan doen, ze is mishandeld hoor Daan en let op je woorden!" Dan komt dat meisje en die jonge vouw naar hun toe de vrouw stapt naar haar toe en doet haar een halter aan. Dat mocht niet gebeuren denk Vera. Ik had aan moeten vallen, maar daar ging het te snel voor. "Zo cool Marleen hoe doe je dat nou??" Wordt er gevraagd door het meisje. "Dat is gewoon veel oefenen Saskia" Ze loopt met Vera de deur uit. Ze slaan rechts af en komen in een grote hal, daar doet Marleen het touw los en ze rent snel weg.

Een tijdje later komt het meisje, dat blijkbaar Saskia heet, naar haar toe met Marleen. Heel rustig komen ze dichterbij en nemen haar mee. Nu loopt Saskia naast haar. Ze gaan door een rij stallen en dan naar buiten. Daar wordt ze in een paddock gezet. Aan de andere kant van het hek staan 2 pony's die ook een beetje mollig zijn, net zoals Pebbles, maar dan veel groter en langere manen. Ze komen naar haar toe. En stellen zich voor. De grotere bonte pony heet Dean en de iets kleinere blijkt Bolleke te heten. Allebei willen ze weten hoe zij dan heet. "Vera" zegt ze. Dan beginnen ze ineens te bokken: "Spelletje??" Daar heeft ze wel zin in!!

Na een tijdje spelen heeft ze er wel genoeg van. En als geroepen komen daar Marleen en Saskia aan. Ze hebben een touw in hun handen en komen naar haar toe. Ze is eindelijk weer wat vrolijker. Opeens ziet ze dat Marleen een appel bij haar heeft. Uit haar verleden weet ze dat haar vorige baas daar een raar spul op smeerde waar ze zich ziek van ging voelen. Dus opeens schiet ze achteruit en beland met haar achterbeen in een put.  Ze kan haar been niet meer optillen. Het doet vreselijk veel zeer.

Hoofdstuk 4

Haar been doet echt zeer als ze met Marleen naar buiten stapt. Saskia is aan het bellen. Marleen leidt haar naar de wasplaats waar ze haar voorzichtig vastzet.

Een tijdje later komen ze weer terug en hebben ze een man bij. Die loopt recht op haar af. "Is dit haar??" vraagt hij. En gaat naar haar toe. Voelt aan haar been maar dat vind ze echt niks en tapt woest.  Nu pakt de man een spuit uit zijn zak en prikt die in haar hals. "De spier is verrekt. Ik moet er een verbandje rond doen en ze mag echt niks van werk doen!!" "Ok" zegt Marleen. "Dan is het een leuke taak om haar te verzorgen Saskia!! Je kan dan ook wel een keer je vriendin meenemen!! Claudia zal dat ook leuk vinden!!"

De volgende dag komen Saskia en haar vriendin Claudia de stal binnen. Saskia laat aan Claudia Vera zien. Daarna loopt Claudia naar Pebbles die al luid hinnikt. Ze doet haar een halter aan en komt weer naar buiten. "Nu moeten we alleen Vera nog een halster aan proberen te doen. Ok, we proberen het. De meisje komen de stal binnen. Vera loopt naar de 2 meisjes toe en laat haar hoofd zakken. "Jullie vind ik wel lief!" Claudia gaat de stal van Pebbles weer in en komt met haar naar buiten. Dan loopt Saskia met haar ook naar buiten. Buiten waait het heerlijk en ze ruikt de heerlijke grassprietjes. Daar staan ineens nog 2 pony's maar dan heel klein. Heel klein. Ze roepen hard naar haar. "Wie ben jij?? Wij zijn de kleinste van de manege. De donkere stelt zich voor als Puck en de lichte als Foxxy.

Kom we gaan Anja en Imke!! De meisje die naast de kleine pony lopen knikken. Daar gaan ze dan, bij de eerste stap voelt ze dat haar been zeer doet, maar het wordt al minder. De pony's en Pebbles praten vrolijk met elkaar, ook de meisje doen dat. Het is heel gezellig.

Later brengen de meisje de pony's weer naar stal. Deze nacht slaapt ze heel lekker!!

Hoofdstuk 5

Als ze wakker wordt weet ze even niet wat hoor overkomt,  de vogeltjes fluiten en ze hoort vrolijk gehinnik. Ze blijft even liggen genieten en dan staat ze op. De voerkar komt net het pad ingereden en alle paarden lijken op te springen, Daan begint hard te hinniken. Vera staat rustig op voor haar been en kijkt door de deur.  Vandaag is het niet die man die de paarden voert maar is het een heel opgewekte vrouw, die haar bruine haar in een staart draagt. Als ze Vera voert kijkt ze even naar haar been die er al wat beter uitziet. “Dat ziet er al een stuk beter uit!” zegt ze met een vrolijke stem.

Als ze haar brokken opheeft komt de vrouw van het voeren ineens voor haar deur staan. Vera blijft stokstijf staan en laat zonder problemen een touw aan haar halster vast klikken. Samen lopen ze de stal uit naar de paddocks die buiten liggen.  Die kent ze daar heeft ze die dag ingestaan toen ze haar been pijn deed. Heel voorzichtig loopt ze naar binnen door het hek, daar laat de vrouw haar los. Voorzichtig loopt ze naar het andere paddock waar er twee jaarlingen staan, vrolijk hinniken ze naar haar. “Hallo wie ben jij?” vraagt er al gelijk een. “Doe niet zo opdringerig” zegt de andere. Vera antwoord: “Geeft niet hoor, ik heet Vera, en jullie?”  “Ik heet King” zegt de ondeugendste. “En die andere in Dancer. Wij zijn de jaarlingen van de manege” Vera hoort het hek van het paddock opengaan en Pebbles komt vrolijk het paddock ingestapt en rent gelijk op haar af. “Hallootjes!!! Hier ben ik!” roept pebbles. “Ik zie dat je de kleintjes ook al hebt ontmoet. “Hé! Zo klein zij we niet hoor!” antwoord Dancer.

Na een tijdje staan praten rent in Pebbles ineens hard bokkend weg.  King en Dancer beginnen mee te doen en als ze uitgehold zijn komt die vrouw er weer aan. “Daar heb je Bionda” zegt Pebbles teleurgesteld. “ Nu moeten we weer naar stal, nou salut paraplu dan maar!!” Pebbles loopt naar het hek gevolgd door Vera. Dan brengt Bionda hen samen weer naar stal.